Ja en dan
Deze verhalen zijn anoniem ingezonden door blog gebruikers en Second Love leden.
Door L*
Een jaar geleden heb ik mij aangemeld op second Love. Ruim een jaar. Op dat moment met heel veel redenen nu achteraf voornamelijk een tekort aan aandacht en passie in mijn bestaande relatie ( 28 jaar).
Vrij veel reacties waarvan de meeste mij nogal tegen stonden. Plat, weinig moeite doengewoon niet leuk. Een paar waren wel aardig waarvan enkele van zeer jonge mannen, dat stond me tegen om mee verder aan de praat te gaan.
Vrijwel direct 1 leuk contact met een man. Uitgebreide brieven , mooie gespreksonderwerpen een leuke verkenningstocht. Door een onvoorzichtige actie wist hij (te) snel mijn werkelijke naam.
Dit bracht het allemaal in een stroomversnelling en hebben we elkaar ontmoet nadat we een afspraak hadden gemaakt.
Er was een goede match en heel natuurlijk hadden we omgang, gesprekken liepen zo vanzelfsprekend door als op de mail en we hadden elkaar heel veel te vertellen.
De relatie werd allengs intiemer en de behoefte om met elkaar te zijn groter. Na een paar maanden van stapjes zetten dagelijks contact paar keer per week elkaar zien is de rem eraf gegaan.
Buitengewoon lastige bijkomstigheid is dat we beiden bezet zijn en onze verliefdheid/ affaire steeds serieuzer werd. De gevoelens en verbondenheid intenser.
Nu verkeren we in een pat stelling, de verliefdheid is er nog steeds ik durf zelfs te stellen dat ik van hem hou. De gevoelens zijn de flirt voorbij en brengen veel emoties die mijn normale relatie te sterk beïnvloeden. Mijn geweten en het duidelijke geen toekomst hebben samen en het besef van de pijn naar mijn vaste partner eisen zijn tol.
Terug kijkend een heel mooie affaire met een super leuke man, maar wel een bezette man. Bij mij ligt nu de keuze voortgaan met deze discrete second love of stoppen met de hele affaire.
Voor een vrouw ligt het denk ik toch iets anders. Nadat ik seksueel actief met hem ben geworden is mijn bezitsdrang enorm naar hem toe. Dat is wel erg lastig als je samen aan iets begint waarin je vooraf weet dat je beiden gebonden bent. Hij is ook behoorlijk jaloers en ik ook.
Al met al nu is het voornamelijk heel pijnlijk en moeilijk om te gaan met de gevoelens van verlangen en de onmogelijkheid om de liefde samen verder uit te zoeken.
Het niet meer kunnen opbrengen het dubbel leven, de leugens , gewetenswroeging . We hebben teveel ons laten gaan, te dol op elkaar geworden, teveel in elkaars leven gedeeld en ik heb me nog nooit zo fijn op seksueel gebied gevoeld als bij deze man.
Tijd om op te breken voor er twee huwelijken met kinderen opgeblazen worden. Zo nu dit schrijvend nee ik zou het nooit meer doen. Het is het niet waard.
Lieve L,
Jouw verhaal is het mijne, helemaal….
Zo herkenbaar en naar ik vermoed niet enkel door mezelf, maar door vele vrouwen hier op de site.
Je staat er in het begin gewoon niet bij stil, hoe moeilijke en vooral , hoe pijnlijk het na verloop van tijd gaat worden.
Natuurlijk word je verliefd, natuurlijk krijg je gevoelens, natuurlijk ben je jaloers op zijn vriendin of vrouw, want zij heeft hém, jij uiteindelijk niet…
Je bent een méns. Die dingen heb je niet in de hand, ze overkomen je.
Ik weet dat het intiem zijn met elkaar en de overheerlijke sex ,die altijd zoveel beter is met hem dan met om het even wie ooit, de gevoelens alleen maar versterkt. Natuurlijk doet het dat!
Daar zijn we vrouwen voor. Vele mannen beseffen niet dat wij iemand eerst graag moeten zien voor we onzelf volledig en zonder remmingen aan hem kunnen geven, dat dat de sex alleen maar intenser en zoveel beter voor ons maakt. Sex zonder liefde…ach….natuurlijk kan het wel, maar wat is het dan maar ‘plat’ en zonder echte voldoening.
Maar je volledig aan iemand geven brengt ook zijn risico’s met zich mee. Dat weet jij ook.
Maar dan…na een tijd, en onvermijdelijk…komt het verdriet, de angst om hem te verliezen, de jaloezie, de eerste ruzies, de pijn, de discussies….
Ik weet niet waarom we het onszelf steeds weer blijven aandoen hoor….
Je zoekt iets, iets wat er thuis niet meer is, en als je het dan vind , dan kan voor even je geluk niet op, ook al weet je heel goed dat het absoluut geen ideaal senario is omdat je allebei gebonden bent en alles stiekem en steeds met veel geregel vooraf moet gebeuren.
Het eindigd nooit goed…ik weet het…het mislukt, elke keer weer en het doet dan zo’n pijn, en dan volgt de onvermijdelijke breuk, want lieve L, kiezen voor de minnares doen ze nooit. Als het er op aan komt om te kiezen…trekken we aan het korste eind, hoe verliefd ze ook waren en hoe graag ze ons ook zagen en alle lieve, hartstochtelijke woordjes ten spijt….
Ze blijven bij hetgene dat ze kennen, ze kiezen voor hun gemak. Niet allemaal, maar de meesten wel.
Ik vraag mij ook af waarom ik het dan toch steeds blijf doen, steeds blijf proberen, de hoop op die ene ” ware” dan toch niet kan opgeven…
Een mens zit raar in elkaar. Laat het ons daar op houden…..
Veel sterkte meid. Verdriet slijt, niet meteen, maar wel na een tijdje. Koester de mooie momenten met hem, die nemen ze je niet meer af, meer is er uiteindelijk niet…
M.
Ik heb het sterke vermoeden dat het allemaal opgezet is. Natuurlijk zitten echt echte mensen bij. Vind die maar eens.
Bij vrouwen zit de emotie anders in elkaar dan bij mannen. Niet gouw en boterham eten. Beetje sla. Komkommer evt radijs. We zijn dan weer werken verder.
M.i. Veel fake. Kijk maar eens naar de teksten hierboven. Het is allemaal te netjes. Zinnen kloppen, geen fouten. Etc.
Bij een andere zei een van de dames, ‘daar zitten we toch hiervoor’.
Vrouwen zijn over het algemeen niet zo technisch. Dat betekent in deze dat ze ook met de pc sporen voor manlief achterlaten.
Als ik zie hoeveel energie het kost om de sporen te wissen die Google een Gmail achterlaten, de verknoping en het per ongeluk automatisch inloggen, nee dat lukt Veel vrouwen niet. Tenzij ze ook online in de avond rond 11 uur in de bieb kunnen.
Vrouwen met man en kinderen rond 2300 uur online.
Ik ben een tijdje bij Sl geweest. Geen succes.
Veel standaard antwoorden.
Als je wilt vreemd gaan en je spreekt op een neutraal terrein af voor nadere kennismaking, bv stationsgebouw, blijkt er niet een die daar op in gaat. Nee eerst een beetje kennismaken op papier…..
Ik zie daar de aandacht niet van in….
Jan(neke)
Best Jan,
Ik ben diegene die de “tekst van hier boven”, heeft gescheven.
Ik zal het maar als een compliment beschouwen dat “de zinnen kloppen en alles té netjes is”.Dank daarvoor.
Laat ik je voor alle duidelijkheid nog even dit zeggen. IK ben niet fake. IK geef geen standaardantwoorden en IK zoek zeer gericht en met de beste, échte intenties.
Ook steek ik heel veel energie en tijd in het zoeken naar een fijne match en neen, ik moet niet om 23u stiekem naar de bieb, ik kan gewoon op mijn eigen PC vanop de bank, geen idee waar je het uithaalt hoor.
Ik zou het niet weten of er veel fake profielen van vrouwen zijn, en eerlijk, dat boeit me niet.
Voor mezelf weet ik waarom ik het doe en waarom ik hier op de site ben.
Aan je bericht te merken ben je iemand die volgens mij nog niet veel geluk gehad heeft om een match met iemand te vinden. Schuif niet alle schuld op ons vrouwen, bekijk misschien ook even of jouw houding tegenover de ganse zaak wel helemaal klopt. Er straalt heel veel negativiteit van uit en of je het nu gelooft of niet, vrouwen pikken dat heel snel op.
Bij deze wens ik je nog veel succes met eventuele verdere contacten.
Groeten
M.
Hallo,
Herkenbaar verhaal, maar soms gaat het anders. Via second love ben ik na een aantal , het is het niet geworden date, een man tegengekomen waar het direct mee klikte. We hadden allebei al jaren een ongelukkig huwelijk, maar toch nog bijelkaar vanwege de kinderen. Zo gaat dat soms. We zijn nu een jaar verder..en heel erg gelukkig samen. Ondertussen allebei gescheiden en samen de ongelukkige verleden jaren in aan het halen. Ik wordt verwend met etentjes, kado’s, vakanties, uitstapjes maar vooral met heel veel liefde. Hij heeft drie kinderen en ik twee. Dat gaat redelijk goed samen. Ik weet het is pas een jaar en wat de toekomst ons zal brengen weet niemand. Maar so far so good, via second love nu de love of my life gevonden. Soms gaat het anders..
Hallo,
hier de ervaringen van een man. Ik zeg bewust een man, want ik kan niet namens alle mannen spreken.
Bij eerste SL waarmee ik de bekende klik voelde, sloeg de vonk over tijdens de eerste ontmoeting. We vielen werkelijk als een blok voor elkaar. Beiden waren we normaal gezien voorzichtig en behoedzaam. Niet op zoek naar die ene keer, maar naar een langdurige relatie. De verliefdheid spatte er vanaf. Aan beide kanten. We hadden meerdere keren per dag contact en zagen elkaar ongeveer 1 keer per week. Van meet af aan had ik aangegeven dat ik voor een SL ging en dat ik niet op zoek was naar een nieuwe levenspartner. Na 3 maanden kwam tijdens een date ineens een emotioneel verhaal van haar. Haar huwelijk liep niet goed en ze wilde scheiden. Alle alarmbellen gingen af bij mij. Ja, ik had echt wel gevoelens voor haar. Maar in tegenstelling tot haar had ik wel kids. En die waren nou precies de reden waarom ik nog bij mijn levenspartner was. Een levenspartner die in alle opzichten meer gezien kan worden als een zus dan als vrouw. Maar je familie laat je niet zitten. Ook al is die niet ideaal.
Dus met heel veel pijn in mijn hart heb de SL verbroken. Het vertrouwen was weg (ze had meer dan gehint dat na een afkoelingsperiode na de scheiding, ze wel verder met mij wilde in een echte relatie) en het evenwicht verstoord. Ja, ik koos voor mijn bestaande gezin. Precies zoals ik dat op voorhand had aangegeven.
Het heeft heel veel pijn gedaan. Bij haar en bij mij. Maar het was een verstandige keuze. Ze is inderdaad gescheiden en naar ik begrepen heb heeft ze nu een vriend.
Een tijd lang heb ik toen niet omgekeken naar SL. Wilde mijzelf niet weer door zo’n emotionele roller coaster halen, maar na een jaar ging het weer kriebelen.
Ik merkte namelijk dat gedurende de tijd dat ik de SL had gehad, het gezinsleven een stuk soepeler liep dan zonder SL. Veel minder irritaties over en weer. Blijkbaar had de SL een positieve impact op het gezin.
Ik heb de stoute schoenen weer aangetrokken (ben best ondeugend) en opnieuw me open gesteld.
Weer vond ik een vrouw waar ik een klik mee had. Haar situatie was heel vergelijkbaar met die van mij. We miste beiden thuis iets, maar zagen wel in dat de huidige levenspartner geen verkeerde was.
We begonnen behoedzaam maar al snel werd onze relatie stormachtig en intens. Heel intens. De gevoelens van…moeten we niet samen verder, kwamen weer voorbij. Aan dit onderwerp hebben we menig uur gespendeerd. Zij was de eerste die concludeerde: wat wij hebben werkt heel goed binnen een SL, maar zou problematisch worden in een echte relatie. Ik was het daar al snel roerend mee eens.
Inmiddels hebben we ons eerste jaar achter de rug. We zijn nog steeds bij onze gezinnen en bij elkaar. We hebben een hele speciale band met elkaar die op bepaalde vlakken veel dieper gaat dan die met onze echte partners. En toch is het goed zo. Dit werkt. Voor ons en ja, werkelijk waar, ook voor onze gezinnen. We vermoeden beiden dat onze partners het idee hebben dat we een ander erop na houden. Maar in beide gezinnen is de sfeer beter dan het ooit geweest is. Zo kan het blijkbaar ook. Iedereen blij!
Ik heb nu een vriendin die tien jaar geleden haar huwelijk zag stuklopen omdat zij via secondlove.nl vreemd is gegaan.
Haar huwelijk was niet best, een man die met niets initiatief nam, veel slaapmiddelen gebruikte en daardoor ook geen interesse in sex had.
Zodoende kwam zij op secondlove.nl en heeft toen met een aantal mannen een date gehad.
Aanvankelijk was dat een bevrijding en voelde zij zich weer begeerd maar het bracht haar toch niet wat ze wilde: werkelijke aandacht en een partner die voor haar er was.
Ze heeft alles opgebiecht en is gescheiden, had toen nog twee jonge kinderen.
Nu hebben wij elkaar leren kennen via een spontaan contact, we kwamen elkaar tegen op mijn werk.
Het klikte en ze heeft mij verteld wat er destijds gebeurd is, bang dat het via internet ooit uit zou komen.
Je weet hoe dat kan gaan met social media vandaag.
Ik heb wel even moeten slikken, haar oprechtheid vond ik erg mooi en ontwapenend maar ik kreeg ook een gevoel van oeps!
Bang door mijn eigen onzekerheid, hoe zal ze mij zien als we verder gaan?
Zelf zou ze dit nooit meer doen, haar dochters zijn via haar ex op de hoogte en aanvankelijk was vooral de jongste erg boos.
Toch zagen zij in dat hun ouders niet bij elkaar pasten en geen gelukkige combi vormden.
Wij kennen elkaar inmiddels bijna een jaar en dat loopt leuk, met ups en downs.
Zelf zit ze er soms nog mee en moet er dan weer over praten, ik zeg haar steeds dat ik kan begrijpen dat ze destijds tot die keuze is gekomen door de omstandigheden maar dat het voor mij nu geen issue meer is.
Tot zij er zelf weer over begint, dat stoort me dan wel weer.
Hopelijk komen we eruit en blijft dit niet doorgaan, komt zij er over heen.
Secondlove is toch niet altijd het mooie verhaal wat we lezen.
Het brengt soms ook veel onzekerheid, tot jaren later toe.